Gedichde

Vielleicht

Vielleicht gehts gut,
,,vielleicht auch nicht“
zu lesè diese Fies-Gedicht.
Mundart schwätzt ma jeden Dag,
doch wehe dem, ders lesè mag.
Ih glab blos echde brusla Wesè
vaschdehn des a, un kennes lesè
Wer’s trotzdem list,
isch selwa schuld,
schaffts wahrscheins blos,
mit viel Geduld, un mit
Kratzè hinnam Ohr
un è groß Portion Hummor
odda Regionalverschdand
vieles hat doch Fuß un Hand
odda sagt ma Hand un Fuß,
s’gibt a Hummor, so schwarz wie Ruß,
schbitziche Schbitzfindichkeitè
kennè s’Bichl a begleidè.
Manches isch gepackt èm Hoor,
awwa manches isch a wohr.
Lacht jemand, mit Schmunzlmund,
dann sinn a die Bichlè gsund.
.

ruich bleiwè

Lesè,
è Gedicht vum Fies
ruich bleiwè,
schunschd gibts è Gries.
Er schreibts, kann awwa nix defür,
logisch,
denn so schwätzè mir.
Bruslisch,
isch è Schbroch mit Faxè,
isch halt mit dè Zeit so gwaxè.
Wenns Hochdeutsch,
uff de Zung varreckt,
dann nennè mir dess Dialekt.
.

Mehrschbrachich

Mundart isch dòhòm normal
doch in ganz Deitschland iwwarall,
werd uff des Hochdeitsche gepocht,
des isch fo Brusla, è 2. Schbroch.
Schunn èn dè Kinnaschul gehts los
als Kind glabsch du, du hätsch è Hos,
doch d’Kinnaschwesda,,s’Freulein Rose,
behauptet,  ,,Das ist eine Hose“
Èn Della mòinsch, hätsch du beim Essè
do kann ma a des Hochdeitsch messè
Della isch was mitemè Dallè,
daß d’Erbsè nemme runna fallè.
Warum se Teller gsagt henn, d’Ahnè ?
s’klingt halt vorhehm, wie Pananè.
Èn dè Schul do schreibt ma Straße,
,,bei Hitze mit ner Asphaltblase“
warum sagè mir blos Schdroß
un zu derre Blos blos Blos ?
Fo d’Lehra isch als nah die Gicht,
mir solltè schreiwè,
,,wie man Spricht“
so manches Heft, hadda zerfetzt,
mir henn halt gschriewè,
wie ma schwätzt.
gedichde-Dateien
Mundart un Hochdeutsch, so è Sach
die jedem Lehra Kumma macht.
.

Lesè un Vaschenkè

Mer könnt,
statt d’Innereiè quälè
ebbes tue, fo d’innere Ruh
un fo dè Geischd un d’Seele.
Ischs Lewè a mol ènnerè Grieß,
Parole haißt, einschränkè,
langts trozdem fo è Buch vum Fies,
Vorem Schlofè, è paar Vers
dess wär’s.